Eerder hebben we in deze reeks gesproken over een Joodse begraafplaats.
De Joodse Begraafplaatsen zijn verdeeld over ons gehele land en liggen ver buiten de woongemeenschap. De Joden werden lang geleden door de Christenen beschouwd als heidenen en mochten onder geen enkele voorwaarden binnen de stadsmuren worden begraven. Vaak liggen de begraafplaatsen op de grens van twee gemeenten en in een slecht bereikbaar gebied. Heel goed is dit te zien in de vestingstad Groenlo waar de Begraafplaats ligt tussen de gracht en de kanons-wal. Joden spreken ook over een Begraafplaats en niet over een kerkhof. Behalve de Christenen, is er geen enkele godsdienstige groepering die haar doden in of direct om het Gods huis begraaft. Daarom kan men slechts spreken van een Joodse Begraafplaats.
Na de begrafenis begint er binnen de Joodse gemeenschap voor de naaste familie een rouwweek of ‘sjiwwe’ waarin men niet werkt en het huis niet verlaat. Eventuele synagogediensten worden thuis georganiseerd. Leden van de gemeenschap hebben de plicht om bij de familie op ‘sijwwe’ bezoek te gaan, om te voorkomen dat de familie in een isolement raakt. De rouwperiode is afhankelijk van de familierelatie.
Joden en cremeren.
Volgens de Joodse Wet (Halacha) is het verbranden van een menselijk lichaam verboden. Overledenen mogen (moeten) uitsluitend worden begraven. Opmerkelijk is echter dat in de crematiegeschiedenis de joden vaak een vooraanstaande rol hebben gespeeld. In Amsterdam was in 1894 opgericht de Algemene Nederlandse Diamantbewerkers Bond (ANDB). Het was de eerste vakbond gericht op het belang van de leden. Onder deze leden bevonden zich veel joden. Aanleiding om ook voor arbeiders een betaalbare crematie te kunnen regelen, was de begrafenis in 1918 van een bestuurslid van deze bond op de Joodse begraafplaats te Muiderberg. (Deze begraafplaats is al eerder hier besproken). Terugrijden in een koets naar Amsterdam bespraken twee leden van de Bondsraad, Jacob Rooselaar en Andries de Rosa, de begrafenis. Beiden waren Joods doch tegen begraven. Op 22 december 1919 werd te Amsterdam opgericht de Arbeiders Vereniging Voor Lijkverbranding (AVVL). Andries Rosa werd voorzitter en Jacob Rooselaar secretaris. Na een fusie in 2001 is de naam veranderd in Yarden. De vraag is dan: Is de crematie binnen de Joodse gemeenschap doorgedrongen? In Israël ligt dit gevoelig mede door associaties met de Holocaust en het verzet van grote orthodoxe groeperingen. Doch door de grote aantal immigranten, vooral uit de voormalige Sovjetunie, werd de vraag naar crematie steeds groter. Buiten het stadscentrum van Hadera (Israël) is het eerste Israëlische crematorium gebouwd. De eerste overledene werd hier in 2005 werd gecremeerd.
Het Jodendom is niet alleen een godsdienst, maar ook een leefwijze. Joods zijn betekent behoren tot het joodse volk en verbonden zijn met de geschiedenis hiervan. Binnen de joodse gemeenschap bestaan drie stromingen: de orthodoxe, conservatieve en liberale stroming. Bij de joden staat het leven centraal en is het belangrijk dat de laatste fase, tot aan de joodse begrafenis zo ongestoord mogelijk verloopt. De drie stromingen betekenen ook dat er wat verschillen zijn per joodse uitvaart. Cremeren is met het oog op het leven na de dood niet toegestaan, zeker niet voor orthodoxe joden.
Bron: Geschiedenis van de Laatste Eer. Yarden.
Nijkamp uitvaartzorg kan u veel vertellen over begraven of cremeren. Neem gerust contact met ons op via telefoonnummer 0547-384008 of mail ons via info@nijkampuitvaartzorg.nl